Nieuwe website
zondag 31 december 2017
Shampoo-koning Marc Coucke heeft – binnenkort misschien had – een “weireldploegsje” in het voetbal, maar Laurent Worm is met zijn Black Arrows aardig op dezelfde weg. Tijdens het gerenommeerde internationaal
handbaltornooi in Raalte (Nederland) waren onze Belgische dames de beteren van
Tsukuba Tokyo en het Nederlandse Borhave. Hierdoor zetten de dames hun ongeslagen reeks
verder, na hun eerdere wedstrijden tegen Engeland, Luxemburg, Congo, Amerika. Europa, Azië, Afrika en de VS werden dus al
overwonnen, nog enkel Oceanië en Antarctica en de cirkel is rond.
Foto: Alain Decamps
Alle gekheid op een stokje, onze dames hebben
nog maar eens bewezen dat zij een
“keigoed team” hebben, om heel wat plaatselijke Nederlandse toeschouwers
te quoten. Het nationale team bestaat uit speelsters van
quasi alle eerste nationale teams, aangevuld met enkele dames die in het
buitenland spelen, en in de nog prille coaching van het nieuwe trainersduo
Laurent Worm-Conny Schepers werd er al snel een hecht blok gesmeed. T1 Worm heeft zijn sporen verdiend in het
Franse dameshandbal en T2 Schepers kent alle Belgische speelsters door en door,
wat een ideale mix oplevert.
Het Japanse Tokyo was een grote onbekende
maar in de eerdere wedstrijden had de Belgische bondscoach al kunnen zien dat
dit een zeer beweeglijk en fysiek sterke ploeg is, met een balwisseling die
veel weg had van een Zwitsers precisie-uurwerk. Voor hun eerste wedstrijd moesten onze dames
dus al meteen top zijn en dat waren ze ook. In verdediging ging het slot er al direct op
met een secure Sofie Nouwen als sleutel op de deur. Aanvallend waren onze dames verplicht om het
tempo constant extra hoog te houden om de Duracell-speelsters uit Japan telkens
een stap voor te zijn, en dit lukte hen de ganse wedstrijd door, ondanks de
verschillende wissels die aan Belgische zijde doorgevoerd werden. De automatismen die verschillende speelsters
meebrachten uit hun eigen ploeg werden optimaal benut en onze dames legen
verschillende mooie combinaties op de mat, die zelfs de Nederlandse supporters
– en die zijn toch heel wat gewend – tot verschillende “oohs” en “aahs” lieten
verleiden. Op het einde van de eerste helft stond er dan
ook een verdiende 6-punten voorsprong op het bord.
De tweede helft was een kopie van de eerste
helft, met Clara Verschuuren die Sofie Nouwen in het doel kwam vervangen. Onze dames bleven vrank en vrij handballen, zonder eigenlijk ook maar
één moment te verzwakken, wat in de vorige wedstrijden wel eens durfde te gebeuren. Zo werd de eerste tornooiwedstrijd dan ook
verdiend gewonnen met 29-24.
Ondertussen was het al vrij laat geworden en
hadden onze dames al uren voor de wedstrijd het laatste gegeten. Door een misverstand was de keuken in de
Jeugdherberg al gesloten, maar daar draaide teambegeleider Laurens zijn hand
niet voor om. “In no-time” zorgde hij er voor dat de speelsters nog een
broodje – zonder kroket, maar iets gezonder – achter de kiezen konden steken
voor het slapen gaan.
De wedstrijd van dag twee was tegen de
Nederlandse eersteklasser Borhave, maar was pas gepland om 18.30 uur zodat er
nog meer dan genoeg ruimte was voor een pittige voormiddagtraining en rust. Deze wedstrijd was tegen een totaal andere
tegenstander dan tegen de aalvlugge Japanners; de Nederlanders moesten het meer
hebben van kracht, gewicht en gestalte. Dit vroeg dan ook weer om een andere tactiek,
vooral in verdediging waar de mouwen nog wat hoger moesten opgestroopt worden. Doelvrouwen voor deze wedstrijd waren Clara
Verschuuren (eerste helft) en Joni Muys (tweede helft) en ook zij toonden de
coach dat de keuze tussen de drie doelvrouwen voor hem nooit gemakkelijk zal
zijn.
Voor wat betreft de veldspeelsters lijken er
al een paar plaatsen ingevuld, maar ook hier blijft er een gezonde – en nodige
– concurrentie, want ook bij deze tweede wedstrijd viel er geen enkele
speelster door de mand. Van bij minuut één hielden de Belgen het
gaspedaal volledig ingedrukt om dit niet meer los te laten. Er werd steeds snel vooruit naar doel
gespeeld, zonder teveel heen- en weer breiwerk, zodat de tegenstander geen tijd
kreeg om op adem te komen. Opnieuw kwam er heel veel gevaar vanop de
beide hoeken, die dan ook vaak mooi vrijgespeeld werden met crosspasses.
Na twee dagen trainen zat er ook duidelijk
nog geen sleet op de snelheid bij de tegenaanvallen. Borhave liet echter niet zomaar begaan en
bleef gans de wedstrijd de Belgen in het vizier houden zodat de wedstrijd
spannend bleef. Ondertussen mochten de enkele meegereisde
Belgische supporters de lovende commentaren van het Nederlandse publiek in
ontvangst nemen en het moet gezegd, dat doet wel iets met een mens, niet waar? Zo werd ook deze tweede wedstrijd winnend (27-22)
afgesloten en kon iedereen met een goed gevoel de auto of minibus in voor nog
een lange terugreis naar België.
2017 was mooi voor de Black Arrows en 2018
zal alleen nog maar mooier worden.
Prettige feestdagen en “blijven trainen“
zou ik zeggen.
De #BlackArrows: Antonissen Nele, Boons Fien, Calu Sofie, De Smet Sara, Fonteyn Julie, Masrouki Monia, Muys Joni, Nelissen Dagmar, Nouwen Sofie, Racz Maureen, Smits Munia, Van Damme Mante, Van den Abeele Stefanie, Van Praet Imke, Verschuuren Clara, Verschuuren Marlies
De #BlackArrows: Antonissen Nele, Boons Fien, Calu Sofie, De Smet Sara, Fonteyn Julie, Masrouki Monia, Muys Joni, Nelissen Dagmar, Nouwen Sofie, Racz Maureen, Smits Munia, Van Damme Mante, Van den Abeele Stefanie, Van Praet Imke, Verschuuren Clara, Verschuuren Marlies
