maandag 12 februari 2018
Deze wedstrijd in de eindfase van de reguliere competitie
was belangrijk voor beide ploegen, dit met het oog op de startpunten in de
playdowns, want mits winst kon Antwerpen over Waasmunster wippen. Vorige week hadden onze dames zeker geen vertrouwen getankt
in hun – zeg maar – snertwedstrijd tegen Bocholt, terwijl de Sinjoren gaan
winnen waren in en tegen DHT Middelkerke-Izegem. Voor aanvang van de wedstrijd was er dan ook maar een verschil van amper één puntje tussen beiden ploegen. Na het eindsignaal was het voor DHC op twee gedachten hinken : hebben we nu een punt verloren of een punt gewonnen ?
Volgens mij was het iets van beiden : een punt verloren door
een miserabele start van de tweede helft en een punt gewonnen door het terug knokken
als ploeg in het laatste kwart van de wedstrijd.
Vandaag zagen de kopjes bij de Waaslanders er heel anders
uit dan vorige week en DHC vertrok zeer goed om in minuut 8 uit te lopen tot
1-4. Maar de Sinjoren knabbelden gestaag aan de achterstand en
‘versierden’ geregeld een strafworp bij de scheidsrechters, die zich toch
geregeld lieten ‘leiden’ door het geroep op de thuisbank.
Bij de rust (10-9) moest het vertrouwen bij de Waaslanders
dan ook weer opgekrikt worden en dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan, want
in het begin van de tweede helft plaatste de thuisploeg een 4-0 waardoor DHC
voor zich een 4-puntenkloof zag liggen. Maar dan zag je bij DHC terug - wat ze de laatste
wedstrijden toch ietwat verloren waren - de wil om terug te vechten.
Er werd nu door iedereen opnieuw collectief vooruit
gehandbald en héél langzaam - maar zeker - kwam de tegenstander terug in zicht. Athena Hillaert – topscoorster voor DHC vandaag - nam haar ploeg op
sleeptouw door vanop hoek telkens prachtig te scoren.
En dan werd het weer op het puntje van de stoel zitten voor
de beide supportersploegen want in minuut 28 hingen de bordjes terug gelijk. DHW probeerde het tempo volledig te breken en met een afstandsworp liet Clara Verschuuren –
die voor de rest weer een beresterke partij keepte - zich ietwat verrassen.
Zus Marlies Verschuuren hing met een vlijmscherpe counter de
bordjes gelijk in de laatste minuut en eigenlijk zat er nog meer in toen in de slotseconden
– en dat was duidelijk binnen de laatste dertig seconden - de laatste tegenaanval
van dezelfde Marlies Verschuuren foutief gestopt werd en de
scheidsrechters blijkbaar de regel van de rode kaart én strafworp niet kenden.
Met dit gelijk spel schieten beide ploegen niet echt op en
zal de laatste speeldag uitmaken wie in pole-position de playdowns ingaat.
Volgende week wacht ons de thuiswedstrijd tegen DHT
Middelkere-Izegem en, als we terugkijken naar de vorige confrontaties
-inclusief de bekerwedstrijd -, kunnen we best voor de wedstrijd even checken
of de defibrilator in Hoogendonck volledig opgeladen is.
Clara Verschuuren (d) – Lisa Bomon (d) – Marlies
Verschuuren (6) – Athena Hillaert (8) – Jolien Haazen - Phoebe De Blende – Julie
Ketels – Kim Dieleman (2) – Stefanie Van den Abeele (5) – Mante Van Damme - Dieleman
Ine – Dieleman Elke (1) – Van Aerschot Joke
